Bugün ki konumuz engel değil mi?
Hepimiz çırpınıyoruz. Farkındalık sevgi diye..
Peki soruyorum zihin engelli birini gördüğümüz zaman neden uzak duruyoruz. Neden bu bana saldırır düşüncesiyle geri çekiliyoruz.
Ben hayatımda otobüste, yolda zihin engelli gördüğüm insanlardan hiç kaçmadım. Ve hep sohbet ettim. Ve onlar da hiç bana yan gözle bakmadılar. Normallerin baktığı kadar… Hiç düşünmediler belki de parasını çalıyım. Laf atıyım ya da gözlerimle süzüp taciz edeyim diye..
O insanları ayrı tuttuğumuz için belki de saldırgan oldular.
Demem o ki belki bende engelli olabilirim. Sende o da ayrı tutulmayı ister miyiz diğer insanlardan asla. Acıyarak küçümseyerek bakmayın onlara..
Ben bu yaşıma kadar normal insanlardan gördüğüm zararın bir gramını bile o insanlardan görmedim. Çünkü onları farklı görmedim. Ama herkes seviyormuş ya hiç saçlarını okşayıp, gözlerine bakıp seni seviyoruz deyip ayrıştırmayanını da görmedim..
Son bir cümle hepimiz evet hepimiz engelli adayıyız. Lütfen o insanları ayrıştırmayalım.
Bugün onlara yarın bize…
